12 Mayıs 2015 Salı

12 Mayıs 2015

Bu gün bu blogun başlangıcı. Aslında burada yazmak istediklerim pek de birileri ile paylaşmak istediğim şeyler değil sadece kendi düşüncelerim. Hiç bir kaygı duymadan kendimle sohbetlerim.
Bir kategorisi veya amacı yok. Tıpkı bir anda aklımıza girip çıkan düşünceler gibi. Oradan buradan bir şeyler. Bu blogu sadece kendime yazıyorum. Keşke görüntülemeleri sınırlana bilse ama o da blog mantığına aykırı.
 Bu sabah çok erken kalktım hava alanına gittim. Giderken dört peş tane köpek bir siyah kediyi kovalıyorlardı. Karanlıkta sadece kedinin gözleri parlıyordu. Ne oldu acaba o kediye şimdi. Deniz kıyısına ulaşmayı başardıysa kurtulmuştur. Ama daha çok yolu vardı. Böyle anlarda sihirli güçlerim olsun istiyorum. Çaresizi çaresizliğinden kurtaracak. Kedinin kaçışı çok çaresizce idi. Gözümün önünden gitmiyor.
O saatte bile sahilde yürüyenler vardı. Gerçi çok da erken sayılmaz beşe geliyordu saat.
Bugün hava ne sıcak ne soğuk güzel bir bahar havası kıvamında.
Hava alanı bana çok güzel geldi tekrar yola çıkma coşkusu oluştu içimde kendimi mutlu hissettim. Ayrı bir havası var hava alanlarının orada zaman yok. Dışarının zamanından bağımsız. Sakin alaca karanlık yollardan hava alanına girince dünya değişti.
Bu blogda böyle o anda aklıma esiveren kısa kısa notları yayınlayacağım birazda kendime günlük gibi olacak.
Kenan Evren vefat etti. Ölüsünün arkasından konuşuyorlar. Bu beni üzdü. Bir zamanlar herkes önünde el pençe divan duruyordu. Bugün cenazesine kimsenini katılması beklenmiyor. 98 yaşında bir adam. Bu ülke ilginç bir ülke. Bu satırları yazdıktan sonra internetten Kenan Evren'in cenazesi ile ilgili haberleri okudum. Allah ailesine kolaylık versin.
Nepal'de bir deprem daha olmuş. Dünyanın çivileri dağlar olduğuna göre dünyanın çivisi çıkıyor sanırım. Allah oradaki nisanların yardımcısı olsun.

Bu gün çektim bu fotoğrafı çok hoşuma gitti